Elk jaar werd er op de lagere school van mijn jeugd een Kerstspel opgevoerd. Uit iedere klas deden kinderen mee en het was altijd weer spannend of je werd uitgekozen voor een rol in het Kerstspel of dat je anders in het grote schoolkoor terecht kwam. In die periode van mijn leven heb ik uitgeblonken in rollen als schaap, schaapherder, een van de Driekoningen, kerstverhaalvoorlezer en lid van het koor. Mijn ambitie ging eigenlijk verder dan deze rollen, maar tot mijn grote spijt mocht ik nooit de rol van Jozef of Maria spelen, maar bleef ik als schaap of ezel op afstand toekijken. Toch gebeurde er in weer zo'n periode van voorbereiding voor Kerstmis iets merkwaardigs waardoor Maria en Jozef heel dichtbij kwamen, alleen anders dan ik mij had voorgesteld.
Op een woensdagmiddag had ik afgesproken om bij een klasgenootje te gaan spelen en ook te oefenen voor het aankomende Kerstspel. Ik speelde niet vaak bij haar, omdat zij wat verder weg woonde en ik nog maar af en toe wat verder van huis mocht spelen. Mijn klasgenootje heette net als ik ook Maria en samen zouden wij onze rollen van schaap en ezel gaan oefenen. Toen ik aankwam bij haar huis, een laag, schilderachtig boerderijtje, kon ik mijn vriendinnetje nergens vinden. Tenslotte liep ik naar de lage voordeur, klopte aan, er was geen bel, en haar oudere broer deed open. Hij leunde over de onderste helft van de deur en vroeg wie ik was. Met ontzag keek ik naar de grote broer van mijn klasgenootje en ik bedacht dat ik me gelukkig zijn naam nog herinnerde, en in volle kinderlijke ernst vroeg ik: 'Dag Jozef, is Maria thuis?'
Terwijl ik dit zei besefte ik pas hoe gek mijn vraag over moest komen juist in de Kersttijd en ik daar was om mijn rol als schaap te gaan oefenen. Ik voelde dat ik moest lachen, maar durfde dat toch niet echt. Jozef echter bleef mij heel ernstig aankijken en antwoordde: 'Maria is achter het huis, ze veegt de stal uit, ze zal zo wel komen, wacht hier maar binnen.'
En omdat Jozef zo serieus op mijn vraag inging durfde ik helemaal niet meer te lachen en had ik het gevoel midden in een levensecht Kerstspel beland te zijn en ik speelde ernstig mee. Het werd uiteindelijk een heel gezellige middag met Jozef en Maria. Wij oefenden de rollen van schaap en ezel in de schoongemaakte stal en Jozef bracht ons thee.
Ieder jaar rond Kerstmis komt deze herinnering even terug en durf ik nu wel te (glim-)lachen en opnieuw het kerstspel op te voeren in mijzelf: 'Dag Jozef, is Maria thuis?'
Kerstengel
Binnen de SIO staan persoonlijke en spirituele ontwikkeling centraal en vaak zijn die ook verbonden met ernstige aangelegenheden. Maar juist het spel en de humor zijn dan menig keer de reddende engel in alle ervaringen en oefeningen die met ekaar gedeeld en uitgewerkt worden. Deze engel van spel en humor is dit jaar mijn Kerstengel en wil ik extra eren en bedanken en ik hoop er nog jaren met SIO-cursisten mee te kunnen samenwerken!
Lichtvolle feestdagen toegewenst!
Hummelo, 14 december 2014